อุ่นไอมาง ณ สะปัน (น่าน/ไทย)
เคยสงสัยอยู่เหมือนกันว่าการเที่ยวและพัก “โฮมสเตย์” นั้นจะดียังไง
เพราะหลายสิ่งไม่สะดวกสบายเหมือนโรงแรม
ตั้งแต่ห้องน้ำ ที่นอน และสิ่งอำนวจความสะดวกอื่นๆ
บางแห่งถึงขั้นไม่มีโทรทัศน์กันเลย
เมื่อไม่มีของที่คุ้นเคย เราก็ต้องดูว่าคนพื้นที่เขาอยู่กันอย่างไร
มีความสุขจากอะไร..
เพราะไม่ใช่ทุกคนจะมีบ้านติดลำน้ำว้า
การเข้าพักที่นี่ ฟังเสียงธารน้ำไหลกระทบโขดหินอยู่ใกล้ๆ
จึงเป็นความตื่นใจแปลกตาอีกแบบ
และเป็นเหตุผลส่วนใหญ่ของแขกผู้มาเยือนที่นี่
“อุ่นไอมาง ณ สะปัน“
อำเภอบ่อเกลือ จังหวัดน่าน
เราพักอยู่ใกล้ชิดธรรมชาติท่ามกลางบรรยากาศขุนเขาและลำธาร
ตัดความวุ่นวายและความกังวลไปชั่วคราว
ขณะที่อากาศในเมืองหลวงช่วงต้นเดือนมีนาคมร้อนอบอ้าว
แต่ที่ “อุ่นไอมาง” อยู่ในหุบเขาและมีต้นไม้ให้ความร่มเย็น
ตอนกลางคืนถึงขั้นหนาวเย็น อุณหภูมิสิบกว่าองศาเซลเซียล
ใครที่งัวเงียตื่นขึ้นมากลางดีกคงต้องตั้งสติว่าตัวเองอยู่ที่ไหนกันแน่
ที่พักแห่งนี้ทำอาหารเย็นและอาหารเช้าให้
เพราะอยู่ห่างจากเมืองพอสมควร
แม้อาหารการกินจะไม่เลิศหรู กินแค่พอได้อิ่มหนึ่งมื้อ
อาหารพื้นๆอย่างข้าวต้มมัด แกงจืด ขนมปัง ไข่ดาว
พอผสมผสานกับบรรยากาศแล้วทำให้
อร่อยแบบบ้านบ้าน
การแบ่งปันพื้นที่มาทำที่พัก
ก็เหมือนกับแบ่งปันประสบการณ์และความสุข
ถือเป็นความเอื้อเฟื้อของเจ้าบ้าน
ด้วยใจที่โอบอ้อมอารี การต้อนรับเป็นกันเอง
เมื่อยิ่งให้ ก็ยิ่งได้
เพราะผู้คนที่มาแล้ว บอกต่อจนมีชื่อเสียง
ทำให้ห้องพักที่นี่เต็มแทบทุกคืน
ยิ่งช่วงเทศกาลวันหยุดยาวต้องจองล่วงหน้าหลายเดือน
ที่นี่ไม่ใช่โรงแรมหรือรีสอร์ท แต่เป็นบ้าน
บ้านที่แบ่งปันความอบอุ่น
เป็นความสุขของผู้ให้และผู้รับ
เพิ่งเข้าใจคำว่าโฮมสเตย์ลึกๆ ก็วันนี้..
บ่อเกลือสินเธาว์ที่มีอายุหลายร้อยปีที่ว่ากันว่ามีแห่งเดียวในโลก
กรรมวิธีต้มเกลือ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น